ves esta página sin formato por que esta hecha cumpliendo el estándar web CSS 2.
tú navegador no soporta este estándar, o tienes dicho soporte desactivado.
si estas en el primer caso,
actualízate. merece mucho la pena.
As cousas do día a día,
dende a trastenda arqueolóxica persoal de
José María Bello
Arquivos
< | Febrero 2025 | |
Lu |
Ma |
Mi |
Ju |
Vi |
Sa |
Do |
|
|
|
|
|
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*************************
*************************

*************************

©2002 elpater
Inicio >
Historias > Megalitos ¡Máis madeira!
Megalitos ¡Máis madeira!
2008-02-12 02:11:42+01
A noticia é boa. A Xunta de Galicia ven de confirmar que o Parque do Megalitismo da Costa da Morte sae da hibernación. Nado no 2001 co anterior goberno, o 2005 seguía a non ser máis que propaganda a catro tintas. Agora arranca, coa declaración de BIC e o paso dos megalitos á propiedade pública, a rematar ó longo deste ano.
As máis das destruccións recentes veñen da perda do mito colectivo sen que a conciencia histórica enchera o baleiro. Os “fornos dos mouros” pasaron a ser pedras vellas que entorpecían a vida cotiá. Moitas lousas foron convertidas en lareiras ou pontellas, e as mámoas cortadas por pistas ou achanzadas para facer prados ou leiras. Coñecemento, protección legal e titularidade pública garanten o fin das involuntarias agresións.
Hai moitas maneiras boas de protexer e presentar un megalito. Abordar a tarefa en conxunto permite fuxir da uniformidade, adaptar as solucións ó propio de cada monumento -estado de conservación, presencia de grafismo, relación co entorno- e construír no espacio un discurso honesto, diverso e coherente.
Dende algunha óptica local viuse como un perigo a actuación senlleira sobre Dombate. É ó contrario. A intervención singular sobre un elemento sobranceiro pode e debe servir de motor do megalitismo esquecido. Máis que ameaza, Dombate é a locomotora que pode levar o tren do proxecto á estación desexada.
Agora toca abrir as portas pechadas dos vagóns, non pór pedras na vía e traballar conxuntamente para encher ben a caldeira.
Todos ó tren e ¡máis madeira!
2008-02-12 02:11 | 0 Comentarios
Referencias (TrackBacks)
URL de trackback de esta historia http://quotidianum.blogalia.com//trackbacks/55522
Comentarios
portada | subir