ves esta página sin formato por que esta hecha cumpliendo el estándar web CSS 2.
tú navegador no soporta este estándar, o tienes dicho soporte desactivado.
si estas en el primer caso, actualízate. merece mucho la pena.

Quotidianum

As cousas do día a día,
dende a trastenda arqueolóxica persoal de
José María Bello

Arquivos

<Febrero 2025
Lu Ma Mi Ju Vi Sa Do
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28    
             

************************* Segui @XoseMariaBello ************************* Free counter and web stats *************************


Blogalia

Blogalia


©2002 elpater

Inicio > Historias > Megalitos ¡Máis madeira!

Megalitos ¡Máis madeira!

2008-02-12 02:11:42+01

A noticia é boa. A Xunta de Galicia ven de confirmar que o Parque do Megalitismo da Costa da Morte sae da hibernación. Nado no 2001 co anterior goberno, o 2005 seguía a non ser máis que propaganda a catro tintas. Agora arranca, coa declaración de BIC e o paso dos megalitos á propiedade pública, a rematar ó longo deste ano.

As máis das destruccións recentes veñen da perda do mito colectivo sen que a conciencia histórica enchera o baleiro. Os “fornos dos mouros” pasaron a ser pedras vellas que entorpecían a vida cotiá. Moitas lousas foron convertidas en lareiras ou pontellas, e as mámoas cortadas por pistas ou achanzadas para facer prados ou leiras. Coñecemento, protección legal e titularidade pública garanten o fin das involuntarias agresións.

Hai moitas maneiras boas de protexer e presentar un megalito. Abordar a tarefa en conxunto permite fuxir da uniformidade, adaptar as solucións ó propio de cada monumento -estado de conservación, presencia de grafismo, relación co entorno- e construír no espacio un discurso honesto, diverso e coherente.

Dende algunha óptica local viuse como un perigo a actuación senlleira sobre Dombate. É ó contrario. A intervención singular sobre un elemento sobranceiro pode e debe servir de motor do megalitismo esquecido. Máis que ameaza, Dombate é a locomotora que pode levar o tren do proxecto á estación desexada.

Agora toca abrir as portas pechadas dos vagóns, non pór pedras na vía e traballar conxuntamente para encher ben a caldeira.

Todos ó tren e ¡máis madeira!


2008-02-12 02:11 | 0 Comentarios


Referencias (TrackBacks)

URL de trackback de esta historia http://quotidianum.blogalia.com//trackbacks/55522

Comentarios

portada | subir